بر اساس مفاد آیات و روایات میان رهبران الهی و مومنان حقوق متقابلی وجود دارد.
 در روایات ائمه اطهار (س) در موارد متعددی بر موارد این حقوق تصریح شده است.از جمله در خطبه 216 نهج البلاغه آمده است :«اما بعد ... لی علیکم حقا بولایتی علیکم و لکم علی مثل الحق الذی لی علیکم ...»
در ادامه خطبه ابعاد نختلف این حقوق بیان شده است . هم چنین در نامه ای که حضرت علی (ع) برای امیران سپاه خود نوشته است آمده است :«الا و ان لکم عندی ان الا احجز سرا... و ان تکونوا عندی فی الحق سواء ... ولی علیکم حق الطاعة»(نامه 50 نهج البلاغه).
در خطبه دیگری از خطبه های نهج البلاغه آمده است :«ان لی علیکم حقا و لکم علی حق و اما حقکم علی فالنصیحة لکم و توفیر فیئکم علیکم و تعلیمکم کی لا تجهلوا و تادیبکم کیما تعلموا و اما حقی علیکم فالوفاء بالبیعة و النصیحة...»مقصود از (نصیحت)، خیرخواهی ، وفاداری و صداقت است، نه صرف پند و اندرز دادن.(خطبه 34 نهج البلاغه).
همچنین مرحوم کلینی در کتاب کافی از ابوحمزه ثمالی از امام باقر (ع) نقل می کند که :«قال سالت ابا جعفر (ع)ما حق الامام علی الناس ؟ قال: حقه علیهم ان یسمعوا و یطیعوه» مقصود از «سمع» ترتیب اثر دادن به دستوراتی است که از امام می شنوند . «قلت فما حقهم علیهم ؟ قال : یقسموا علیهم باسویه» (اصول کافی ، ج 1 ، ص 405).

فايل صوتي كامل روز یکشنبه (1392/02/01) را میتوانید از اینجا دانلود نمایید.