فرمودند براي ما بسيار مغتنم و عزيز محسوب مي شود. اميدواريم كه خداوند ما را اهل قرار بدهد تا بتوانيم از اين نصايح كافيه و وافيه استفاده كنيم. بنده هم در آغاز عرايضم لازم مي دانم، هم اين ايام مباركه دهه فجر را به آقايان محترم تبريك عرض بكنم، و هم از مردم عزيزمان به خاطر حركت عظيمي كه در روز بيست و دوم بهمن از خودشان نشان دادند، تشكر كنم. اين راهپيمايي، در واقع شادابي انقلاب و حضور حقيقي مردم را ـ كه در طول سالهاي متمادي گره گشاي بسياري از مشكلات بوده است - نشان داد و طمع كنندگان را خاسر و ناكام كرد.
شدن با تبليغات دشمن بود كه اينها را تمسخر مي كردند و مورد تهاجم قرار مي دادند، گاهي با سرگرم كردن اينها به مسايل گوناگون بود؛ كه ما نمونه اش را در الجزاير و بعضي از كشورهاي شمال آفريقا ديديم، كه حتي حكومت ديني هم در آنجا تشكيل شد ـ مثل كشور تونس ـ اما بعد از اندك مدتي به خاطر اشتباهاتي كه مي شد، آن حكومتهاي ديني از هم پاشيده و يك عده از افرادي كه خود آنها عامل استعمار در همان كشورها بودند، بر سر كار آمدند. در هند هم همين طور شد؛ يعني رهبران مذهبي در وسط راه، كار را رها كردند. در مصر هم، كم و بيش همين وضعيت پيش آمد؛ در عراق هم نظير اين وضعيت اتفاق افتاد. اميدوار بودند كه در ايران هم اين گونه بشود؛ حتي يكي از همين كساني كه به بركت انقلاب وارد ميدان شده بود، ولي پرورش يافته فكر غربي بود، در همان اوايل انقلاب به امام توصيه كرد كه شما به قم برويد و مشغول كارهاي خودتان باشيد، ما هم در اينجا مملكت را اداره مي كنيم! آنها اين اميد را داشتند، اما نشد؛ ديدند عزم راسخ و كوه استواري پشت سر اين حركت وجود دارد؛ مردم هم رها نمي كنند و با معرفت و آگاهي آمده اند؛ طبعاً انواع و اقسام توطئه ها شروع شد، كه تا امروز هم ادامه دارد. بنابراين، اين حرف نو در دنيا رايج شد؛ اگرچه هجوم تبليغات هم از همه طرف شروع گرديد.
خودش در باطن خودش ادعايي دارد، ديگر در نمي آيد يك كلمه حرفي بزند تا افراد مغرض برايش كف بزنند و او هم به ريش بگيرد كه بله، ما هم در اين زمينه حرفي زده ايم، و از اين طريق مسأله درست بشود!
فرهنگي كشور كاهش بدهم؛ نخير، من از همه شما نگرانترم، از زمان حيات مبارك امام هم من هميشه نگران مسايل فرهنگي بوده ام، بنا براين لازم است نگراني باشد؛ اما علاج نگراني مبارزه است؛ مبارزه در خور و شايسته، ورود در ميدان، فكر كردن ـ اين ميدان، ميداني است كه بيش از همه ميدانها فكر در آن اهميت دارد ـ مطالعه كردن، كار خبره وار انجام دادن، به موقع وارد ميدان شدن، دشمن را كاملاً شناختن و روشهاي او را سنجيدن.